دستم پر از اسباب بازی های توست . . .

خانه ی قلبم خراب از یکّه تازی های توست
عشق بازی کن که وقت عشق بازی های توست

چشم خون، حال پریشان، قلب غمگین، جان مست
کودکم! دستم پر از اسباب بازی های توست

تا دل مشتاق من محتاج عاشق بودن است
دلبری کردن یکی از بی نیازی های توست

قصّه ی شیرین نیفتاده است هرگز اتفاق
هرچه هست ای عشق از افسانه سازی های توست

میهمان خسته ای داری در آغوشش بگیر
امشب ای آتش، شب مهمان نوازی های توست


فاضل نظری
 

راستش را بخواهید، ما هیچ نیستیم . . .

خدای شکر که این عمر جاودانی نیست . . .

تجربه یادم داده که از عشق زنان دوری کنم . . .